Oostduinkerke met voeten in zee,

aan elke teen een zandkasteel,

om enkels schelpen van wit calciet.

Ik kwam er aangeland met uitgestoken hand,

onthaald door zeeman dorpeling,

geen beding van grote woorden of gevlij,

welkom zeiden zij

vertelden mij over garnaalvissers te paard,

hoe zij na het werk duinkonijnen

stroopten weerszij de grote laan.

Oostduinkerke muze van Rilke,

Timmermans Farasyn, sindsdien

schrijf ik mijn vingers tot beef

herleef mijn zomertijd, geen onderscheid

tussen hard en zacht,dag en nacht.

Thierry Deleu